Van ‘piekolie’ naar ‘piekenergie’: wat kan de wereld verwachten?

Internationaal Energieagentschap nu projecten Het gebruik van olie, gas en steenkool zal dit decennium zijn hoogtepunt bereiken. Dit vertegenwoordigt een dramatische verschuiving van de afgelopen 150 jaar, waarin de honger naar fossiele brandstoffen gestaag is toegenomen. Maar nu komt er sneller een einde aan deze groei dan velen hadden verwacht. deels gevoed door de opkomst van hernieuwbare energiebronnen.

Deze historische gebeurtenis maskeert echter een opvallender mogelijke toekomst: een toekomst waarin het totale mondiale energieverbruik piekt en het gewicht van energie in de wereldaangelegenheden afneemt.

De moderne tijd wordt vooral gekenmerkt door een toenemende vraag naar energie geleid door groeiende bevolkingen (meer mensen gebruiken energie) en groeiende economieën en inkomens die zorgen voor een hoger energieverbruik per hoofd van de bevolking.

De afgelopen vijftig jaar is het energieverbruik meer dan verdubbeld 250 exajoule tot meer dan 600 naarmate de wereldbevolking toenam HRK 3,7 tot 7,8 miljard mensen en het mondiale bbp groeiden van $3 biljoen tot ruim $85 biljoen. Het IEA voorspelt dat de vraag naar energie dat zou kunnen doen tegen 2050 nog eens met 25 procent groeienhet bedient 9,7 miljard mensen en een wereldeconomie die jaarlijks met iets minder dan 3 procent zal groeien. Hernieuwbare energiebronnen groeien dramatisch aan deze vraag voldoen.

Het energieverbruik daalt aanzienlijk Klimaatscenario’s van het IEA, gedreven door een sterker klimaatbeleid dan momenteel het geval is. Hoewel deze scenario’s uiteindelijk werkelijkheid kunnen worden in de strijd tegen de dreiging van klimaatverandering, blijven ze onzeker.

Er zijn echter drie krachten die grotendeels onafhankelijk van klimaatoverwegingen opereren en die waarschijnlijk vóór het einde van deze eeuw tot een piek in het mondiale energieverbruik zullen leiden. Dit zijn neerwaartse langetermijntrends in de wereldbevolking, structurele veranderingen in opkomende economieën naarmate hun inkomens stijgen, en aanhoudende vooruitgang op het gebied van energie-efficiëntie.

Sindsdien Malthus bedacht zijn theoriebestond er de vrees dat de exponentiële bevolkingsgroei de voedselvoorziening zou overtreffen. In plaats van een ongecontroleerde bevolkingsgroei wijzen de projecties nu op een mondiale piek rond 2085 of eerder, en daalde daarna tot onder de 9 miljard mensen tegen het einde van deze eeuw. Deze nieuwe trend neemt een belangrijke bron van opwaartse druk op het mondiale energieverbruik weg.

Ten tweede verschuiven landen naarmate ze zich aanvankelijk ontwikkelen van agrarische naar meer energie-intensieve industriële activiteiten. Maar terwijl ze blijven groeien, veranderen hun economieën en worden ze minder energie-intensief Diensten activiteiten, nu dominant in geavanceerde economieën en uitbreiding in China, India En andere opkomende economieën.

Ten derde de energie-efficiëntieprogramma’s die worden geïmplementeerd rond de wereldinclusief in ONS, China en andere grote economieën, temperen de vraag, zelfs als de economieën groeien. Deze programma’s zijn gemotiveerd door beide niet-klimatologische doelstellingen (bijv. verbeterde energiezekerheid en betaalbaarheid) En klimatologische.

Deze krachten hebben al bijgedragen aan het ontstaan ​​van energiepieken in de wereld ONS, JapanEn Europa. Ontwikkelingseconomieën en armere landen bevinden zich in eerdere stadia van ontwikkeling – de reden waarom het IEA verder heeft geprojecteerd groei van de vraag naar energie in China, India en elders. Maar zelfs daar zal de bevolkings-, structurele en energie-efficiëntiedynamiek waarschijnlijk een effect hebben. Bijvoorbeeld de Chinese energievraag Er wordt nu voorspeld dat het later dit decennium een ​​piek zal bereiken.

Waarom is deze “piekenergie” significant? Omdat het verschillende economische, politieke, geopolitieke en zelfs veiligheidseffecten zal hebben.

Het wijst bijvoorbeeld op een toekomstig mondiaal economisch landschap waarin energie een kleinere rol speelt. Dit omvat een lager aandeel van energie in het mondiale bbp, vooral omdat de economieën blijven groeien, en mogelijk zelfs een piek in het energieverbruik in absolute termen, rekening houdend met de inflatie.

Eén dynamiek die deze verschuiving in de uitgaven waarschijnlijk zal aandrijven, is de verschuiving van grote kapitaalinvesteringen betrokken bij de uitbreiding van energiesystemen of overgang naar een toekomst met lage emissies, tot goedkoper onderhoud en periodieke vervanging van activa die inherent zijn aan het pieksysteem. De tweede is de voortdurende vervanging van fossiele brandstoffen, die herhaling vereist nieuwe onderzoeks- en ontwikkelingskosten met hernieuwbare energiebronnen die zichzelf vernieuwen.

Bovendien putten hernieuwbare energiebronnen doorgaans uit nationale bronnen zoals lokale zonne- en windpatronen, in plaats van uit externe handel. Omdat deze hulpbronnen een leidende rol gaan spelen in de toekomst van piekenergie, zouden binnenlands beleid en overwegingen aan belang moeten winnen voor regeringen met betrekking tot handel en ander internationaal beleid.

Andere getroffen gebieden zijn onder meer de diplomatie, inclusief een verminderd belang petrostaat voor de VS, China en het leger, zoals mogelijke herschikking Amerikaanse vijfde vloot uit de Perzische Golf. Deze verschuivingen worden mogelijk al veroorzaakt door piekolie en -gas, zelfs vóór de piekenergie, maar zullen zich waarschijnlijk nog verdiepen tijdens de laatste piek.

Verschillende ontwikkelingen kunnen de energiepiek tegengaan, zoals de opkomst van energie-intensieve activiteiten zoals ruimtetoerisme. Een andere enge mogelijkheid is wijdverspreide oorlog zoals we die in de vorige eeuw hebben gezien. Vechten kost veel brandstof, en het herbouwen van door oorlog verwoeste gebouwen en infrastructuur is energie-intensief. Als alternatief kan de ontdekking van een goedkope, schone en toegankelijke energiebron zoals fusie zou kunnen leiden tot creatieve nieuwe manieren om die energie te gebruiken.

Omgekeerd kan een sterker klimaatbeleid de piekenergie versnellen. Bijvoorbeeld, IEA’s scenario van netto nuluitstoot tot 2050 voorspelt dat het mondiale energieverbruik in 2050 15 procent lager zal zijn dan het huidige totale verbruik. Deze daling wordt vooral veroorzaakt door verbeterde energie-efficiëntieprogramma’s die de druk van de bevolkingsgroei en de economische groei tegengaan.

In tegenstelling tot de piekconsumptie van steenkool of olie, die in de loop van de tijd kan worden gevolgd door een aanzienlijke daling van het gebruik ervan, is het echter onwaarschijnlijk dat piekenergie een daaropvolgende grote daling van de consumptie zal inluiden, omdat groeiende economieën de vraag stimuleren. Naarmate de groei van het BBP de komende eeuw en daarna aanhoudt, kan de vraag naar energie in feite weer gaan stijgen, omdat met name de winst op het gebied van de energie-efficiëntie zijn grenzen bereikt.

In bredere zin leven we, net zoals de geschiedenis de steen-, brons- en ijzertijd omvatte, sinds de industriële revolutie in een energietijdperk. Maar dit tijdperk, waarin energie vele economische, geopolitieke en andere dimensies heeft gedomineerd, zou wel eens tot een einde kunnen komen met een piekenergie.

Naast de prognoses van de vraag naar olie, gas en steenkool die dit decennium een ​​piek zullen bereiken, en ongeacht de huidige groei van hernieuwbare energiebronnen, zou het totale energieverbruik later deze eeuw ook een piek kunnen bereiken. Deze ‘piekenergie’ is de toekomst waar we nu over moeten nadenken en die we moeten gaan analyseren.

Het is Philippe Benoit Associate Senior Research Fellow bij het Center for Global Energy Policy van Columbia University, onderzoeksdirecteur voor Mondiale analyse van infrastructuur en duurzaamheid in 2050 en voorheen was hij hoofd van de afdeling energie-efficiëntie bij het Internationaal Energieagentschap.