Pers: Unaniem SCOTUS-besluit: Wie heeft ethiek nodig?

Toegegeven, het zou saai zijn als we het allemaal over alles eens zouden zijn. Niet alleen dat, maar het zou mensen zoals ik – commentatoren, columnisten en de meeste politici – zonder werk zetten. We zouden niets hebben om over te twisten.

Vandaag zijn er echter ten minste drie kwesties waarover we het in feite allemaal eens zouden moeten zijn.

Ten eerste moet het Congres, met gemiddeld één massale schietpartij per dag, iets doen aan de veiligheid van wapens om alle Amerikanen te beschermen, vooral onze kinderen. Ten tweede, dat de federale overheid haar rekeningen moet betalen. Periode. Vrijblijvend, gijzeling of postgame. Wij als overheid moeten onze rekeningen betalen, net zoals we onze rekeningen als gezin moeten betalen.

Een derde punt waarover geen onenigheid mag bestaan: leden van het Hooggerechtshof moeten onderworpen zijn aan dezelfde ethische regels die gelden voor alle andere federale rechters.

Het is moeilijk te geloven dat die laatste verklaring zo controversieel is. En toch, in een recente verklaring aan senaatsvoorzitter Dick Durbin (D-Ill.), iedereen negen rechters van het Hooggerechtshof waren het daar niet mee eens. Liberale en conservatieve rechters kunnen het oneens zijn over abortus, positieve actie, wapens, stemrecht, gebed op scholen en tal van andere kwesties. Maar als het gaat om een ​​verplichte gedragscode voor leden van het hoogste gerechtshof van het land, is iedereen in de pas: we willen geen stinkende ethische code.

Opperrechter John Roberts en leden van de rechtbank reageren op de onthullingen van ProPublica dat de ontwikkelaar van Dallas, Harlan Crow, rechter Clarence Thomas en zijn vrouw Ginni heeft gedoucht een jaar vakantie op privévliegtuigen, jachten en luxe resortskocht en renoveerde het huis van Thomas’ moeder en betaalde privéschoollessen voor Thomas’ achterneef – waarvan Thomas niets vermeldde op de jaarlijkse aangifteformulieren.

Dit was een mislukking die, zo lijken de rechters het unaniem eens te zijn, geen probleem is en geen reden om de “vrijwillige” ethische richtlijnen waaronder ze nu opereren te veranderen – die duidelijk niet werken.

Wat de geest verbijstert. Dit is geen kwestie van Republikeinen of Democraten, liberalen of conservatieven. Dit is gezond verstand. Is het echt zo radicaal om te verwachten dat elke rechter die miljoenen dollars aan freebies accepteert van miljardair-ontwikkelaars, dit op zijn minst moet melden, zoals elke andere rechter of gerechtelijk medewerker in het land?

Geen wonder dat het Hooggerechtshof, ooit de hoogst gewaardeerde overheidsinstelling, nu onderaan staat. Volgens een NBC-enquête begon de rechtbank haar huidige ambtstermijn met haar laagste goedkeuringsscore ooit: 42 procent van de Amerikanen keurde het werk van de rechtbank niet goed; slechts 35 procent goedgekeurd.

Dit is geen nieuwe vraag. Over de ethische regels voor de Hoge Raad is al jaren gedebatteerd. Maar nu, dankzij Clarence Thomas, is het zover gekomen dat als de rechtbank zelf niet handelt, een andere instantie moet ingrijpen om Thomas verantwoordelijk te houden en druk uit te oefenen op de rechtbank om op te treden. Er zijn drie mogelijkheden.

In theorie zou het Congres wetgeving kunnen aannemen die ethische richtlijnen oplegt aan de rechtbank, maar Republikeinen die zich haastten om Thomas te verdedigen, zouden dat voorkomen. Ten tweede zou de Judicial Conference of the United States, de instantie die belast is met het beheer van de federale rechtbanken, kunnen optreden. De derde en beste optie is dat openbaar aanklager Merrick Garland een strafrechtelijk onderzoek tegen Thomas opent.

De federale gerechtelijke richtlijnen stellen immers duidelijk: “Iemand die willens en wetens vervalst of nalaat informatie in te dienen of te rapporteren die krachtens de wet vereist is, is onderworpen aan civielrechtelijke en strafrechtelijke sancties.” (5 USC 13106a). Garland zei: “Niemand staat boven de wet.” Waar wacht hij op?

Pers organiseert “The Bill Press Pod”. Hij is de auteur van het boek “From the Left: Life in the Crossfire”.