Als ze eerlijk zijn, zouden de meeste politieke verslaggevers toegeven dat de beste teksten niet altijd op de politieke pagina van een krant verschijnen. De kans is groter dat je het op een sport- of overlijdenspagina vindt.
En zo ging het verder overlijdensberichtpagina van de New York Times dat ik het inspirerende verhaal hoorde van Bertie Bowman, de langstzittende zwarte congresmedewerker, die op 25 oktober op 92-jarige leeftijd stierf.
Bowman was pas 13 jaar oud en werkte nog steeds op het land met zijn ouders die deelpachters waren in South Carolina, toen senator Burnet Maybank (DS.C.) een ongeplande stop maakte in zijn geboorteplaats. Hij vroeg stoutmoedig aan de senator of hij hem de hand kon schudden als hij ooit Washington zou bereiken. Marbank stemde toe, en een paar weken later rende Bowman van huis weg en stapte op de trein naar Washington. Hij sliep een paar nachten op Union Station en liep daarna naar het Capitool. Maybank was zo onder de indruk dat hij de tiener een baantje gaf bij het schoonmaken van vloeren voor twee dollar per week, wat de senator uit eigen zak betaalde. En zo begon een buitengewone carrière.
Bowman werkte de volgende twintig jaar ‘ondergronds’ in het Capitool: hij werkte als conciërge, poetste schoenen en hielp in de kapperszaak van de Senaat. Zijn grote doorbraak kwam in 1965 toen senator William J. Fulbright (D-Ark.) hem inhuurde als griffier en vervolgens als coördinator van de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen.
Tot de taken van Bowman behoorden onder meer het verwelkomen van getuigen, ervoor zorgen dat de microfoons werkten, het op de hoogte houden van senatoren over hun vragen, en het trainen en begeleiden van stagiaires – waaronder een jonge man uit Hope, Ark., genaamd Bill Clinton. Zoals de Times meldt: “De twee kregen een band vanwege hun gedeelde liefde voor Elvis Presley en soms werden ze gezien terwijl ze zongen en probeerden te dansen op de muziek.” Clinton schreef een vervolg op Bowmans memoires uit 2008.
Maybank, Fulbright en Clinton waren niet de enige Zuiderlingen die Bowman onderweg hielpen. Ongelooflijk genoeg deden twee uitgesproken segregationisten dat ook, senator Strom Thurmond uit South Carolina en senator Jesse Helms uit North Carolina. Toen Bowman werd afgewezen voor toelating tot Howard University, belde Thurmond persoonlijk de president van de universiteit en verzekerde zich van Bowmans plaats. Later, toen Bowman het bestuur voor een paar jaar verliet om de limousineservice van zijn schoonvader te runnen, belde de toenmalige voorzitter van Buitenlandse Zaken Helms hem op en nodigde hem uit om terug te komen.
Zoals hij bij zijn pensionering in 2021 aantoonde, heeft Bowman tijdens zijn bijna zestig jaar in het bestuur veel persoonlijke en politieke vaardigheden verworven. Op de vraag wie van de commissieleden zijn favoriet is, antwoordde Bowman wijselijk: “De commissie heeft 27 leden. Het waren allemaal mijn favorieten.”
Wat een geweldig verhaal. En wat een eerbetoon aan de onbezongen helden, de duizenden federale werknemers zoals Bertie Bowman, de toegewijde ambtenaren die onze overheidsinstanties jaar na jaar draaiende houden, ongeacht wie er in het Witte Huis zit. Wij staan allemaal in hun schuld.
Er moet een manier zijn om Bertie Bowman en zijn collega-federale officieren te eren – en die is er ook. Zoals senator John Fetterman (D-Pa.) onlangs betoogde, is het beschamend dat, hoewel er in het Zuiden zoveel monumenten voor Zuidelijke leiders zijn afgebroken, hier in Washington nog steeds een Senaatsgebouw staat dat vernoemd is naar de notoir racistische senator Richard. Russell (D-Ga.).
Het is tijd dat de Senaat van de Verenigde Staten de rest van het land inhaalt. En er is geen betere manier om dat te doen dan de naam van het Russell Senaatskantoorgebouw te verwijderen en te vervangen door ‘Bertie Bowman Senaatskantoorgebouw’. Kom op, senatoren. Fetterman heeft gelijk. Doe het nu!
Pers presenteert “The Bill Press Pod.” Hij is de auteur van het boek “From the Left: Life in the Crossfire”.
Copyright 2023 Nextstar Media Inc. Alle rechten voorbehouden. Dit materiaal mag niet worden gepubliceerd, uitgezonden, gekopieerd of opnieuw gedistribueerd.
[colabot3]