In 2000 was Amerika getuige van een van de vreemdste verkiezingsuitslagen uit zijn geschiedenis: verkiezingen verkiezingen van “hangende kinderen”. waarin de winnaar zou worden bepaald door het tellen van kleine stukjes karton die aan onjuist geponste stembiljetten in Florida hingen. Na 35 spannende dagen gaf het Amerikaanse Hooggerechtshof de keuze aan George W. Bush, ook al won Al Gore de verkiezingen.
Toen kwam 2020, toen Donald Trump weigerde zijn verlies te accepteren en riep een geïmproviseerde politieke paramilitaire troepenmacht naar Washington, DC, om te voorkomen dat het Congres zijn grondwettelijke plicht zou vervullen om Joe Biden als winnaar te bevestigen. Duizenden rebellen bestormde het Capitool en kwam in opstand. Zelfs vandaag de dag beweert Trump dat de overwinning van Biden nep was.
Nu komt 2024 – een verkiezing waarvan de uitkomst een nog grotere puinhoop zou kunnen zijn.
Desinformatie: bijna drie op de tien Amerikanen – en 68 procent van de Republikeinen – zeggen nog steeds te geloven dat Trump in 2020 heeft gewonnen, ondanks alle bewijzen die het tegendeel bewijzen. Experts omschrijven de verkiezingen van 2020 als de belangrijkste “veilige, transparante en geverifieerde verkiezingen in de Amerikaanse geschiedenis.”
Strafbare feitenfactor: Trumps gezichten 91 beschuldigingen van fraude in vier strafzaken waarbij fundamentele strafbare feiten tegen de democratie betrokken waren. Kiezers weten misschien pas op de verkiezingsdag of Trump een veroordeelde misdadiger is wiens belangrijkste motief het presidentschap zou kunnen zijn, zodat hij zichzelf gratie kan verlenen.
14e amendement: Er kan een langdurige juridische strijd ontstaan over de vraag of Trump volgend jaar überhaupt op het stembiljet kan verschijnen, laat staan president kan worden. Sectie 3 van het 14e amendement op de grondwet stelt dat niemand die een eed heeft afgelegd om de grondwet te steunen en die zich bezighoudt met rebellie of “hulp of troost geeft” aan rebellen, in welk ambt dan ook van de federale of deelstaatregering mag dienen. Uit politieke opiniepeilingen blijkt 51 procent kiezers steunen de poging om Trump te diskwalificeren op grond van Sectie 3.
Verschillende staats- en federale rechtbanken overwegen rechtszaken hierover, en de zaak zal waarschijnlijk bij het Amerikaanse Hooggerechtshof terechtkomen. De drempelvraag is of sectie 3 ‘zelfuitvoerend’ is, wat betekent dat het zelfs van toepassing is als de aspirant-functionaris niet is veroordeeld wegens opruiing.
Een andere kritische vraag is wat het amendement bedoelt met ‘opruiing’. Het verdedigingsteam van Trump beweert dat de voormalige president niet betrokken was bij de aanval op het Capitool. Maar een van Amerika’s bekendste conservatieve juristen, voormalig federaal rechter J. Michael Luttig, wijst erop dat Sectie 3 verwijst naar opstand tegen de Grondwet, niet de Verenigde Staten. De zaak van Trump ging over zijn herhaalde pogingen om de grondwet te schenden door te proberen in functie te blijven nadat hij een legitieme verkiezing had verloren, zegt Luttig.
De grote zuivering? De impact van het 14e amendement op Trump staat centraal, maar roept een nog grotere vraag op. Sectie 3 zou andere overheidsfunctionarissen ervan kunnen weerhouden een functie te bekleden wanneer zij “hulp of troost gaven” aan opstanden nadat zij trouw hadden gezworen aan de Grondwet (hoewel er een manier is voor wetgevers om dit te doen) stem voor vrijstelling). Leden van het Congres, het Amerikaanse Hooggerechtshof en veel overheidsfunctionarissen en wetgevers leggen een eed af om de Grondwet te handhaven. Ruim de helft van de Republikeinen in het Congres 147 leden, stemde tegen de bevestiging van de verkiezing van Biden. Eén van hen is de Republikeinse vertegenwoordiger Mike Johnson de nieuwe voorzitter van de Tweede Kamer.
Verlies van tweeledigheid: We hebben niet langer ons traditionele tweepartijenstelsel in de Verenigde Staten, dankzij het feit dat Trump de Republikeinse Partij heeft veranderd “een persoonlijkheidscultus opgebouwd rond aantrekkingskracht,” zoals Jonathan Last van The Bulwark het beschrijft. In augustus werd een NBC News-enquête bleek dat 60 procent van de Amerikanen en een derde van de Republikeinen vinden dat Trump zich niet opnieuw kandidaat moet stellen. En 70 procent van de Amerikanen wil niet dat Biden zich opnieuw kandidaat stelt. waaronder 51 procent van de Democraten.
Over 60 procent Amerikanen zijn van mening dat er een derde partij nodig is – en er is geen tekort aan kleinere politieke partijen. De Verenigde Staten hadden dat wel 54 na de verkiezingen van 2020 Geen enkele kandidaat van een derde partij heeft ooit het presidentschap gewonnen, en weinigen hebben de verkiezingsstemming gewonnen. Maar de snelle opkomst van organisaties zoals Geen labels heeft prominente partijleiders terecht zorgen gemaakt kan een “spoiler” worden in 2024
Wantrouwen in het systeem: Kiezers vertrouwen het Kiescollege niet. In de recente geschiedenis wel gaf tweemaal het presidentschap aan kandidaten die de publieke stemming verloren. Zo versloeg Trump Hillary Clinton in 2016. Nu, 65 procent van de Amerikanen wil dat de volksstemming het presidentschap bepaalt.
De enige kortetermijnoplossing is het National Popular Vote Interstate Compact, een overeenkomst waarbij elke staat al zijn kiesstemmen zou toekennen aan de kandidaat die de nationale verkiezingen wint. Tot nu toe hebben staten zich met 205 kiesmannen bij de overeenkomst aangeslotenOngeveer 76 procent van de 270 had het presidentschap nodig. De organisatoren van de overeenkomst zeggen dat het te laat is om de resterende toezeggingen veilig te stellen die nodig zijn voor de verkiezingen van 2024.
Onderdrukking van kiezers: Omdat het verkiezingsproces onder streng toezicht staat, is het onwaarschijnlijk dat iemand zou proberen de poging van Trump te herhalen valse kiezers creëren of stemmen manipuleren. Maar kandidaten hoeven dat niet te doen. Sinds het Hooggerechtshof tien jaar geleden de wet op het stemrecht vernietigde, minstens 29 landen ze hebben 94 wetten aangenomen over het onderdrukken van stemmen. De meeste zijn pogingen van Republikeinen om de stemmen van traditioneel democratische kiezers te onderdrukken. De Democraten waren ook op zoek naar veranderingen, maar meestal het stemmen vergemakkelijken.
De Dat meldt de New York Times dat een “netwerk van door miljardairs gesteunde belangengroepen” nog steeds probeert het stemmen te onderdrukken, hoewel niet zo zichtbaar als staten in 2021 deden als reactie op de vervalste verkiezingsclaims van Trump. De inspanningen zijn verschoven naar stapsgewijze in plaats van radicale veranderingen, schrijft de krant.
Verlies van vertrouwen in de democratie: Uit onderzoek van de publieke opinie blijkt Het vertrouwen in de democratie en de overheid is over de hele linie groot: ruim 60 procent van de Amerikanen zegt weinig vertrouwen te hebben in de toekomst van het politieke systeem. Ruim 77 procent denkt dat het land de verkeerde kant op gaat; 52 procent is het ermee eens dat “Amerika’s beste dagen achter ons liggen”; 90 procent vindt dat de democratie niet goed werkt; en slechts 16 procent zegt te geloven dat de regering zal doen wat juist is. Met andere woorden: de omstandigheden zijn rijp voor de dood van de democratie in Amerika.
Al deze gegevens laten zien dat Amerikanen schreeuwen om positief, principieel en constructief leiderschap. Uit peilingen blijkt waar we genezing nodig hebben. Er zijn tweeledige oplossingen als we het land en zijn leiders ervan kunnen overtuigen samen te werken bij de implementatie ervan. Kandidaten en partijen moeten hierover praten.
Conclusie: De verkiezingen van 2024 op alle bestuursniveaus redden de democratie. We mogen niet op een kandidaat stemmen die zich niet inzet voor dat resultaat of geen idee heeft hoe dit te bereiken.
William S. Beckeris co-redacteur en medewerker van het boek “Democracy Unchained: How to Rebuild Government for the People” en medewerker van het onlangs verschenen boek “Democracy in a Hotter Time”. Hij heeft verschillende functies bij de staats- en federale overheid bekleed, waaronder die van uitvoerend assistent-procureur-generaal van Wisconsin. Momenteel is hij uitvoerend directeur van het President’s Climate Action Project (PCAP), een onpartijdige denktank voor klimaatbeleid die niet gelieerd is aan het Witte Huis.
Copyright 2023 Nextstar Media Inc. Alle rechten voorbehouden. Dit materiaal mag niet worden gepubliceerd, uitgezonden, gekopieerd of opnieuw gedistribueerd.
[colabot3]