De nieuwe ‘code’ van het Hooggerechtshof verbetert de ethiek helemaal niet

Op 13 november heeft het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten het “GedragscodeVoor het eerst in zijn geschiedenis. De langverwachte stap is een duidelijk antwoord op de groeiende publieke woede die voortkomt uit een reeks ethische schandalen waarbij rechters betrokken zijn, waaronder vervalt in de openbaarmaking weelderige geschenken en uitstapjes, bijzondere aanpak voor rijke belangengroepen en potentieel misbruik van gerechtelijke middelen voor persoonlijk gewin.

Als leider van een non-profitorganisatie die dat wel heeft gedaan heeft jarenlang gepleit voor de ethische hervorming van het Hooggerechtshof wilde ik blij zijn met deze aankondiging. Als Republikeinse advocaat wilde ik dat de door presidenten van beide politieke partijen benoemde rechters over deze kwestie samenkwamen.

Helaas is de zogenaamde Code of Judicial Conduct, ondanks het elegante juridische proza ​​en de handtekeningen van alle negen rechters, geen reden tot feest. Meer dan een vluchtige blik lijkt dit nieuwe document alarmerend hol en bindt rechters niet aan enige zinvolle ethische regels die het vertrouwen van het publiek in de rechterlijke macht zouden kunnen herstellen.

Om te beginnen stelt de rechtbank uitdrukkelijk dat “deze regels en beginselen over het algemeen niet nieuw zijn”, ondanks de duidelijke behoefte aan betere uitsluitingsregels. bestaande ethische gaten. Bovendien is de code, in plaats van duidelijke bevelen over wat een rechtbank ‘moet’ of ‘zou moeten’ doen om zijn integriteit te beschermen, gevuld met vage frasen en ‘zou moeten’-uitspraken die slechts een ontoereikende belofte van goed gedrag vertegenwoordigen – een reeks richtlijnen, geen set regels.

Het meest teleurstellend is het ontbreken van een echte methode voor het afdwingen van de normen die de rechtbank verplicht is te volgen. Terwijl elke andere tak van de overheid dat wel heeft gedaan een speciaal orgaan dat verantwoordelijk is voor de handhaving van de respectieve ethische codeprobeert het Hooggerechtshof hier niet eens een voor zichzelf te creëren. In plaats daarvan blijft het vertrouwen op een systeem van zelfcontrole waarin rechters zelf beslissen over moeilijke ethische kwesties, zoals wanneer zij een belangenconflict hebben of wanneer zij zich moeten terugtrekken uit een zaak.

Bovendien biedt het nieuwe gerechtelijk wetboek geen procedure voor het onderzoeken van ethische schendingen, geen methode voor het interpreteren van dubbelzinnige principes in complexe situaties in de praktijk, en geen gevolgen voor rechters die eenvoudigweg weigeren de regels te volgen.

Kortom, er is geen verandering ten opzichte van de normale gang van zaken.

Door deze zwakke gedragscode te publiceren probeert het Hooggerechtshof het publiek tevreden te stellen zonder echte verantwoordelijkheid te nemen. Het vermijdt de moeilijke uitdaging van echte hervormingen en hoopt dat goede krantenkoppen de wolk van wantrouwen die zich boven ons hoogste gerechtshof heeft gevormd, zullen verdrijven.

Op de lange termijn zal deze tactiek niet werken.

Volgens een recente enquête75 procent van de kiezers steunt een bindende ethische code voor het Hooggerechtshof, waaronder 81 procent van de Democraten, 72 procent van de Republikeinen en 69 procent van de onafhankelijken. Deze tweeledige consensus toont een sterke ontevredenheid over de status quo, die niet zal worden opgelost door een cosmetische doofpotoperatie zoals de code die het Hooggerechtshof deze week heeft aangeboden. Naarmate ethische crises zich onvermijdelijk blijven ontwikkelen, zal de publieke vraag naar hervormingen steeds weer toenemen.

Dat is de reden waarom mijn organisatie, samen met vele anderen, dat heeft gedaan een brief gestuurd aan opperrechter John Roberts, die er bij de rechtbank op aandringt regels te creëren met een handhavingsmechanisme en echte verantwoordelijkheid. Ik hoop dat de rechtbank dit verzoek zal inwilligen.

Maar als het Hooggerechtshof weigert vrijwillig zijn code te herzien, zijn er andere manieren om verandering te bewerkstelligen. Congres constitutioneel gezag heeft de ethiek van het Hooggerechtshof reguleren en onverwijld actie moeten ondernemen. Belangrijk is dat het Congres geen nieuwe oplossingen hoeft te bedenken en kan eisen dat het Hof volgt specifieke ethische praktijken die al bewezen effectief zijn in de uitvoerende en wetgevende macht.

Het Hooggerechtshof heeft doorgaans misschien het laatste woord over de wetten van ons land, maar als het om ethiek gaat, moeten we meer eisen. De hoogste rechtbank van ons land moet zich aan de hoogste normen houden.

Trevor Potter is de president en oprichter van het Campaign Law Center en een Republikeinse voormalige voorzitter van de Federal Election Commission.